«Moυ αρέσει να διασκεδάζω όταν παίζω και μου αρέσει η κωμωδία – αλλά δεν είναι κάτι το συνειδητό. Βασικά, είμαι πολύ ντροπαλό άτομο και δεν χορεύω, ούτε τσακώνομαι. Αλλά είναι όλα αυτά τα πράγματα που έχω μέσα μου, τα οποία όταν παίζω εξωτερικεύονται. Όταν παίζω, βρίσκομαι σε μία νέα πραγματικότητα, στην οποία μπορώ να κάνω όλα όσα δεν κάνω στην καθημερινή μου ζωή». Σ’αυτήν την δήλωση συμπυκνώνεται ουσιαστικά η κοσμοθεωρία του σπουδαίου αυτού καλλιτέχνη που χρησιμοποιεί σαν όχημα την τέχνη για να εκφράσει το εσωτερικό του μεγαλείο. Το βασικότερο χαρακτηριστικό ενός μουσικού της jazz είναι συνήθως ο ήχος του. Όσο περισσότερο έλεγχο έχει σε αυτόν ο καλλιτέχνης, τόσο πιο σαφής γίνεται ο χαρακτήρας και η προσωπικότητά του. Η περίπτωση του Bill Frisell όμως είναι διαφορετική κι αυτό είναι που τον καθιστά ξεχωριστό. Η άνεση με την οποία αξιοποιεί και χειρίζεται διάφορα στοιχεία από εναλλακτικά μουσικά πεδία - jazz, rock, country, bluegrass, κ.ά. - τόσο σε επίπεδο μουσικής απόδοσης όσο και τεχνικής, επιβεβαιώνουν την μοναδικότητά του. Και μαζί με το πλούσιο έργο του, τον καθιστούν ανάμεσα στους πιο περιζήτητους κιθαρίστες της σύγχρονης μουσικής.