keep the blues alive
Προτάσεις δίσκων, ας μάθουμε ο ένας από τον άλλο...
Φρέσκος στη "γειτονιά" αλλά αρκετά παλιός στα περί μπλούζ, χαιρετώ σας.
Αν ένα πράγμα δεν έχει αλλάξει μέσα μου στο πέρασμα των χρόνων, αυτό είναι η "κάψα" γιά νέα ακούσματα. Όταν έρχεται η στιγμή ν'ακούσω κάποιο νέο δίσκο, γίνομαι μωρό παιδί. Κι όταν μπορώ να μοιραστώ τη χαρά μου αυτή τα πράγματα γίνονται ακόμα καλύτερα-με όλες τις ενδεχόμενες ενστάσεις.
Θάθελα λοιπόν να προτείνω μερικά άλμπουμ, αρχίζοντας έτσι μιά ιστορία πού ενδεχομένως μας γνωρίσει ακούσματα πού αγνοούσαμε μέχρι τώρα καί κάποιες φορές σημαδεύουν τις ζωές μας.
Να πω οτι οι δέκα δίσκοι που παραθέτω είναι αυτό που λένε guitar oriented-αν και όχι όλοι- και το λιγότερο blues based σε ο,τι αφορά το υλικό τους.
Ακόμα, όλοι τους είναι ζωντανά ηχογραφημένοι και "Λευκοί". Για πιο μαύρα, στο μέλλον.
Χωρίς αξιολογική σειρά λοιπόν, συνιστώ ανεπιφύλακτα τα κάτωθι.
THE ALLMAN BROTHERS BAND AT FILMORE EAST
DR FEELGOOD-STUPIDITY
ERIC CLAPTON-EC WAS HERE
J.GEILS BAND-FULL HOUSE
PAUL BUTTERFIELD'S BETTER DAYS AT WINTERLAND
JOHN MAYALL-THE TURNING POINT
ROY BUCHANAN-LIVESTOCK
RORY GALLAGHER-IRISH TOUR
VAN MORRISON-A NIGHT IN SAN FRANSISCO
THE LIVE ADVENTURES OF AL COOPER AND MIKE BLOOMFIELD
Ευελπιστώ να μάθω γιά κυκλοφορίες πού αγνοώ ή καί να βοηθήσω όσο καί όποιον μπορώ.
Να συστήσω ακόμη-αν δε τόχετε δεί-το αριστουργηματικό DVD THE LAST WALTZ, μιά μοναδική κατά την ταπεινή μου άποψη εμπειρία.
Τέλος, με θλίψη σας καλώ να θρηνήσετε τον -τόσο πρόωρο- θάνατο ενός σπουδαίου όσο και μοναδικού σε ύφος μουσικού, του Jeff Healey.
Θα έιναι μιά κάποια παρηγοριά να διαβάσουμε σχόλια και σκέψεις γιά το γεγονός αλλά και να δούμε ίσως και κάποιες εκδηλώσεις στη μνήμη του.
Αυτά τα ολίγα γιά την ώρα, keep in touch,
ez
Αν ένα πράγμα δεν έχει αλλάξει μέσα μου στο πέρασμα των χρόνων, αυτό είναι η "κάψα" γιά νέα ακούσματα. Όταν έρχεται η στιγμή ν'ακούσω κάποιο νέο δίσκο, γίνομαι μωρό παιδί. Κι όταν μπορώ να μοιραστώ τη χαρά μου αυτή τα πράγματα γίνονται ακόμα καλύτερα-με όλες τις ενδεχόμενες ενστάσεις.
Θάθελα λοιπόν να προτείνω μερικά άλμπουμ, αρχίζοντας έτσι μιά ιστορία πού ενδεχομένως μας γνωρίσει ακούσματα πού αγνοούσαμε μέχρι τώρα καί κάποιες φορές σημαδεύουν τις ζωές μας.
Να πω οτι οι δέκα δίσκοι που παραθέτω είναι αυτό που λένε guitar oriented-αν και όχι όλοι- και το λιγότερο blues based σε ο,τι αφορά το υλικό τους.
Ακόμα, όλοι τους είναι ζωντανά ηχογραφημένοι και "Λευκοί". Για πιο μαύρα, στο μέλλον.
Χωρίς αξιολογική σειρά λοιπόν, συνιστώ ανεπιφύλακτα τα κάτωθι.
THE ALLMAN BROTHERS BAND AT FILMORE EAST
DR FEELGOOD-STUPIDITY
ERIC CLAPTON-EC WAS HERE
J.GEILS BAND-FULL HOUSE
PAUL BUTTERFIELD'S BETTER DAYS AT WINTERLAND
JOHN MAYALL-THE TURNING POINT
ROY BUCHANAN-LIVESTOCK
RORY GALLAGHER-IRISH TOUR
VAN MORRISON-A NIGHT IN SAN FRANSISCO
THE LIVE ADVENTURES OF AL COOPER AND MIKE BLOOMFIELD
Ευελπιστώ να μάθω γιά κυκλοφορίες πού αγνοώ ή καί να βοηθήσω όσο καί όποιον μπορώ.
Να συστήσω ακόμη-αν δε τόχετε δεί-το αριστουργηματικό DVD THE LAST WALTZ, μιά μοναδική κατά την ταπεινή μου άποψη εμπειρία.
Τέλος, με θλίψη σας καλώ να θρηνήσετε τον -τόσο πρόωρο- θάνατο ενός σπουδαίου όσο και μοναδικού σε ύφος μουσικού, του Jeff Healey.
Θα έιναι μιά κάποια παρηγοριά να διαβάσουμε σχόλια και σκέψεις γιά το γεγονός αλλά και να δούμε ίσως και κάποιες εκδηλώσεις στη μνήμη του.
Αυτά τα ολίγα γιά την ώρα, keep in touch,
ez
Replies to This Discussion
-
Permalink Reply by elias zaikos on
-
Φίλε Παύλο...
Τίποτα δε μου χρωστάτε, αντίθετα, εγώ σας χρωστάω γιατί μου θυμίζετε πως δε βαδίζω μόνος στο μονοπάτι, γιατί σας καμαρώνω να γκαζώνετε σε δωδεκάμετρα στροφιλίκια, γιατί μου δίνετε πίστη και σιγουριά πως πάντα κάποιος θάναι πλάι μου στα δύσκολα...
Νάχετε μόνο κουράγια, δύναμη και υγεία.
Φιλιά στον Πάνο και τ'άλλα παιδιά,
ez
-
Permalink Reply by Yannis Rousochatzakis on
-
Λοιπόν μια και το χω αναφέρει κι εγώ πολλές φορές το θεμά των Blues Wire στα '80s και εντεύθεν και του ρόλου που έχουν παίξει ως ευαγγελιστές του Blues σ' εμένα και πολλούς άλλους, θα ήθελα Ηλία να μας πεις σιγά σιγά την ιστορία. Θα ήθελα να ήξερα πως ξεκίνησε η φάση στο Παραρλάμα, τι απέγινε το μαγαζι αυτό, τι έγινε μετά από εκείνη την εποχή αλλά και τι έγινε πριν. Θυμάμαι έναν φωτογράφο που μου μάθαινε την τέχνη στη Θεσσαλονίκη κάποτε, που μου έλεγε για ένα υπόγειο στην Υποδρομείου, τον Χωροχρόνο, και ισχυριζότανε ότι εκεί είχατε αρχίσει να κάνετε πρόβες κάποτε. Θα ήθελα να μας πεις κάποτε όλη αυτή την ιστορία. Όποτε νιώσεις ότι είναι καλή ώρα να την μοιραστείς.
Γιάννης
-
-
Πρώτα απ'όλα Γιάννη, θέλω να πω πως είναι στ'αλήθεια συγκινητικό το ενδιαφέρον σου΄αλλά και άλλων φίλων που νοιάζονται να μάθουν για τότε. Δεν ξέρω πόσοι μπορεί να ενδιαφέρονται για ιστορίες με δεινόσαυρους, αλλά είναι η πρώτη φορά σε πολλά χρόνια που κάποιος αναφέρεται στον Χωροχρόνο, έτσι λοιπόν ας πω δυό τρία πραγματάκια... Ο φωτογράφος στον οποίο αναφέρεσαι προφανώς είναι ο Γιάννης Παναγής Πατρίκιος, ένας αληθινός καλλιτέχνης της ασπρόμαυρης κι ένα ανήσυχο και αυτοκαταστροφικό πνεύμα. Πέθανε πριν απο λίγα χρόνια μόνος, πάμφτωχος και ξεχασμένος απο aids, πληρώνοντας ποικιλλοτρόπως τη σεξουαλική του προτίμηση, απομονωμένος μέσα σε μια κοινωνία που σε αντίστοιχες περιπτώσεις δε χάνει ευκαιρία να θυμίζει το πιό σκληρό, απάνθρωπο πρόσωπό της. Όπως είπα, ανήσυχο πνεύμα, είδε στο πρόσωπό μας τότε το πάθος, τον ενθουσιασμό, την αθανασία των εικοσάρηδων, και τα καλλιτεχνικά πνεύματα πάντα μένουν νεαρά και ονειροπαρμένα. Σας μιλάω για αρχές δεκαετίας 1980-90, πριν ακόμα σκαρώσουμε καν τους Blues Gang με τον Σωτήρη. Στις παρυφές της πλατείας Ναυαρίνου λοιπόν, έστησε ένα ελεύθερο στούντιο πολλαπλών δραστηριοτήτων με το όνομα Χωρόχρονος. Εκεί μαζεύονταν παιδιά που ασχολούνταν με τη φωτογραφία, τη μουσική, το θέατρο και άλλα. Εκεί κατά διαστήματα κουβαλούσαμε κιθάρες και μηχανήματα για να ψαχτούμε εν γένει. Πίναμε καφέδες, ποτά, κάναμε γέλια ατελείωτα και ομηρικούς καβγάδες, μιλούσαμε πολύ για μουσική, ψυχές, αρχές, ιδεολογίες, διάολε, τίποτα δεν έμοιαζε αρκετά σημαντικό για να το θυμόμαστε μετά,
τώρα ήταν κάθε στιγμή... Ο Χωρόχρονος ήταν μιά στάση ακόμα στη δικιά μας διαδρομή, αργότερα ήρθαν το γκρούπ, το Bebop, το Παραρλάμα, ο Μύλος και άλλα πολλά...
Μου θύμισες στιγμές φίλε, ας είναι αυτές οι λίγες σκέψεις στη μνήμη του Γ.Π.Π. Για το Παραρλάμα και άλλα, ελπίζω να μιλήσω στο μέλλον.
Παραθέτω και δυό σπάνιες φωτό, η μία είναι στο Χωρόχρονο όπου τζαμάρουμε με τον Μπαντούκ,(ναι, απο τότε γνωριζόμασταν!) η δε άλλη είναι από την ηχογράφηση του πρώτου δίσκου των Blues Gang στο Αγροτικόν το 1984. Από αριστερά, Γιώργος Τσακαλίδης(ΑΝΟ ΚΑΤΟ), Νίκος Παπάζογλου, Λεωνίδας Σταματιάδης(τύμπανα), Σωτήρης Ζήσης, Νώντας Ερκέκογλου(φυσαρμόνικα), Ηλίας Ζάικος.
ez
-
-
Τον Πατρίκιο τον έχασα μετά που έφυγα από Θεσσαλονίκη το 1992. Το γνώρισα μετά το Χωροχρόνο όταν ήταν σε ένα άλλο ημιυπόγειο κάπου μεταξύ Ολύμπου και Αγ. Δημητρίου. Είχα εντυπωσιστεί από τις φωτογραφέις που είχε στη "βιτρίνα" του και είχα πάει στην ψύχρα και του είπα "γειά, θέλω να μου μάθεις πως το κάνεις". Από το 1986 ως 1988 κάναμε καθημερινά παρέα τα μεσημέρια-απογέματα, φωτογραφικές εκδρομές, ΛεΦΚιΘ, θάλαμος κλπ. Έπινε τον καφέ του σε ένα μεγάλο ποτήρι μπύρας (κουβά το έλεγε) και κάπινζε 4+ πακέτα Άσσο κασετίνα. Έχω ακόμα φωτογραφίες του και κάποιες από τις αγαπημένες φωτογραφίες μου είναι δικές του ιδέες που προσπάθησα να αντιγράψω. Πέθανε λοιπόν από AIDS. Ξέρεις, δεν έρχομαι συχνά πια στη Θεσσαλονίκη. Κάθε φορά μαθαίνω ότι κάποιο κλασικό της κομμάτι δεν υπάρχει πια. Απλά πράγματα που χαρακτήριζαν όμως την πόλη. Ο φούρνος πισω από την Καμάρα ας πούμε που μάζευε όλους τους ξενύχτηδες φοιτητές σε πηγαδάκια για να πάρουν ζεστά κουλούρια μες το κρύο...
Ας είναι ελφρύ το χώμα που τον σκεπάζει λοιπόν...
-
-
Ααα, εσύ ξέρεις πολλά-και καλά- της πόλης λοιπόν...
Γιάννη, θα χαρώ πολύ να βρεθούμε από κοντά να μιλήσουμε.
Ελπίζω το Σάββατο...
ez
PS thanx for your comment bout the foto man...god bless photoshop...
-
Permalink Reply by Jimmy D. on
-
χαιρομαι ιδιαιτερα με τις προτασεις δισκων που εχουν γραφτει μεχρι τωρα, καθως αρκετοι ειναι και δικοι μου αγαπημενοι.. Να προσθεσω ενα δικο μου album, το οποιο θεωρω εξαιρετικο, απο εναν απιστευτο κιθαριστα και μουσικο που ολοι γνωριζουμε:
Jimmy Hendrix - Blues
Για οσους αγαπουν τα Blues, ειδικα τα κιθαριστικα...
Για εμενα, σε αυτο το CD ξεδιπλωνεται ολο το ταλεντο και μεγαλειο του Hendrix. Ακουστε το!!
-
-
Να δηλώσω κι εγώ την απόλυτη προτίμηση μου σε ό,τι αφορά τη μπλουζ δισκογραφημένη πλευρά του Jimmy Hendrix...
O δίσκος με τίτλο The Jimmy Hendrix Concerts.
Ταπεινή μου άποψη, εκεί βρίσκονται συγκεντρωμένες μεγαλειώδεις εκτελέσεις κομματιών του, αλλά και αρκετά πιό παραδοσιακά μπλουζ.
ez
-
Permalink Reply by bluezlick on
-
Oσο για τον Jimi Hendrix θα ηθελα να προτεινω το LIve London's Royal Albert Hall (αρεκτα κοματια βρισκονται στον δισκο που προτεινει κ ο Elias)
το οποιο εχει κατα την αποψη μου την καλυτερη εκτελεση του Red House αλλα κ το ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ Bleeding Heart(του οποιου η εκτελεση στο BLues CD ειναι επισης φοβερη!)
το συγκεκριμενο Live υπαρχει κ σε video μορφη στο νετ στο οποιο εαν θυμαμε καλα υπαρχει κ το Hear My Train A Commin(επιροη απο Muddy Waters k το Train Fare Home Blues)
κ παρτε κ αυτο το Video απο ενα Live(ασχετο εμ αυτο απο London's Royal Albert Hall) στο οποιο τραγουδαει κ παιζει drums o Buddy MIles(rip)
http://www.youtube.com/watch?v=qJ-qKb1FKX4
-
Permalink Reply by BLUES_N_R0SES on
-
Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον Ηλία χάρηκα ιδιαίτερα την αναφορά του στους ALLMAN BROTHERS απλά θα μου επιτρέψετε να προσθέσω άλλα δύο λευκά>> μπλουζ άλμπουμ
BONNIE RAITT AND JOHN LEE HOOKER I AM IN THE MOOD
SRV IN STER
-
Permalink Reply by Mule on
-
Kαι εγώ χαίρομαι που ο Ηλίας ανέφερε το live at Fillmore East και θέλω να προτείνω σε όσους δεν το έχουν δεί και το εκπληκτικό DVD Live at the Beacon του 2003 με την σημερινή σύνθεση, με Haynes-Trucks στις κιθάρες. Δυστυχώς οι Allman Brothers στη σημερινή τους μορφή έχουν ελάχιστη δημοσιότητα στην Ελλάδα και είναι κρίμα γιατί είναι απίστευτη live μπάντα.
-
Permalink Reply by Ioannis Tsigkas on
-
Φίλε, από το ψευδώνυμο και τη photo σου, είναι προφανές ότι σου αρέσει ο Warren Haynes και οι Gov't Mule. Μια καταπληκτική μπάντα (και ως τριο παλιότερα με τον μακαρίτη τον Allen Woody, αλλά και με τη σημερινή τους μορφή) που όμως δεν είναι ιδιαίτερα γνωστή στην Ελλάδα. Σε όσους δεν τους ξέρουν, προτείνω (ως εισαγωγή) τα δυο πρώτα albums: Gov't Mule και το Dose. Ακόμα καλύτερη εισαγωγή όμως είναι το τελευταίο διπλό Live DVD τους: Α Tail of Two Cities.
"Πακέτο" πάει και ο Derek Trucks - για μένα ο καλύτερος κιθαρίστας (όχι μόνο slide) των τελευταίων είκοσι και βάλε ετών! Το "Out of the Madness" είναι ο πιο blues oriented δίσκος του και ένας από τους καλύτερους! Ή (και πάλι) καλύτερα, ψάξτε το Live DVD: "Songlines".
- ‹ Previous
- 1
- 2
- 3
- 4
- Next ›
© 2024 Created by Music Network by Michael Limnios.
Powered by
