Ο JOHN CRAMPTON, γεννημένος στο Λονδίνο, είναι ένας λευκός μπλούζμαν με μαύρη ψυχή.

Αυτοδίδακτος μουσικός, παίζει national steel κιθάρα, μπάντζο και φυσαρμόνικα, με επιρροές από τους Howlin’ Wolf, John Lee Hooker, Bukka White, John Hammond, Mississippi Fred McDowell.

Η μουσική του είναι δυναμική με έντονη ρυθμική δράση και η σκηνική του παρουσία εξίσου εκρηκτική.

Μια ολόκληρη μπάντα μόνος του στη σκηνή,  κρατάει ο ίδιος το ρυθμό με το πόδι πάνω στο foot stomping box, ενώ παίζει κιθάρα και φυσαρμόνικα, και τραγουδάει με το πάθος και τη στόφα ενός αυθεντικού μπλούζμαν, προκαλώντας το θαυμασμό του ακροατηρίου του.

Δεν είναι υπερβολή αυτό που κάποιο κριτικοί γράφουν, ότι το συγκρότημα που θα εμφανιστεί μετά τον John Crampton, θα πρέπει να προσπαθήσει αρκετά για να απομακρύνει την επιρροή του στο ακροατήριο.

Ο John Crampton εμφανίζεται στα φεστιβάλ της Ευρώπης αλλά και στην Αμερική και τον Καναδά, έχοντας επισκεφθεί την Ελλάδα το καλοκαίρι του 2004, προσκεκλημένος του European Breeze Festival στη Νέα Ιωνία Βόλου.

 http://www.johncrampton.co.uk/

https://www.youtube.com/watch?v=yxWnJdksckA

What the press say...

" ... you can practically fry eggs on the man as he radiates energy into the room ... his gravel -gargling voice is a perfect compliment to his 1930's national steel guitar, harmonica and footboard ... the sounds he produces have astonishing depth ..."
bill grainger (beaford arts).

"... powerful attacking style ... john crampton takes no prisoners ..."
blues in london

"... johncrampton does not so much approach the raw blues of howlin' wolf, john lee hooker and bukka white with reverence as wrestle it to the floor and stamp his unique mark on it ..."
blues matters magazine

" ... stunning blues voice ... I was blown away ..."
blues in britain

" ... one of the finest blues solo acts on the british blues scene ..."
blues matters magazine

" ... there is a deeper sweetness to his playing that comes from a great deal of conviction ... "
blues in london

" ... john is one of those idiosyncratic british musicians like lol coxhill or evan parker maybe, who have taken a musical form, in this case blues, and adapted and evolved it into their own peculier voice ... john's music is essentially blues but replaces the characteristics with his own idioms: shuffling 12 bar blues rhytm are replaced with up tempo 4/4 metronomically measured out on a simple foot pedal ... instead of a formulaic flattened guitar chords, john's playing is an ecletic mix of flamenco, west african ju-ju slide, country and punk ... the tin guitar occasionally treated as a percussion instrument augmented by hand claps and foot taps ... layered over this is crampton's gritty, growled minimal vocal and harmonica playing which again avoids blues stereotypes and harmonically adds to the range of the music creating a "big sound" like an irish string section moving loosely along with the guitars ..."
stalker magazine