Ο Nicholas Payton, αν και μόνο 40 ετών, συγκαταλέγεται σε μια πολύ μικρή λίστα, αυτή των βιρτουόζων μουσικών της jazz που έχουν περάσει τη μισή περίπου ζωή τους όντας στο κορυφαίο επίπεδο και το επίκεντρο της υψηλής δημιουργίας. Πολλοί πιστεύουν ότι είναι ίσως ο πιο φίνος και αυθεντικός τρομπετίστας που αναδείχθηκε από τη Νέα Ορλεάνη μετά τον μεγάλο Wynton Marsalis! Η όμορφη «περιπέτεια» της ζωής του Payton ξεκινά το 1973, στην πόλη της Λουϊζιάνα, όπου γεννήθηκε η jazz. Με γονείς μουσικούς ήταν απολύτως φυσικό για τον Nicholas να ξεκινήσει σε ηλικία μόλις 4 ετών να μαθαίνει να παίζει τρομπέτα και πολύ γρήγορα, στα 9, να παίζει στην μπάντα του πατέρα του, Young Tuxedo Brass Band. Τρία χρόνια αργότερα, θα βρεθεί να κάνει με την All Star Jazz Band τις πρώτες του περιοδείες σε Η.Π.Α. κι Ευρώπη, σε επίπεδο σχεδόν επαγγελματικό. Με την ενθάρρυνση και την καθοδήγηση του Wynton Marsalis, ο Payton θα επεκτείνει τις σπουδές του στην τρομπέτα, τη μουσική θεωρία αλλά και την κλασική μουσική. Με τον πατέρα του Marsalis, τον Ellis και τον Harold Battiste ως δασκάλους στο University of New Orleans, ο Nicholas, εκτός από τρομπέτα και μουσική θεωρία, θα μάθει να παίζει κι άλλα όργανα όπως πιάνο, μπάσο, drums, τούμπα, κλαρινέτο, σαξόφωνο, τρομπόνι και όχι μόνο! Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, ξεκινά να περιοδεύει με καλλιτέχνες – θρύλους, όπως τον Clarke Terry ή την Jazz Machine του τεράστιου Elvin Jones, ενώ θα συμμετέχει στο Rising Star circuit series, που ήταν μια πρωτοβουλία παρουσίασης ξεχωριστών νέων καλλιτεχνών. Τα χρόνια εκείνα ηχογραφεί με την μπάντα του Joe Henderson, του Joshua Redman αλλά κι άλλους τρομπετίστες, όπως ο Wynton Marsalis, ο Dr. Michael White και ο Roy Hargrove. Το ‘96 θα συμμετάσχει στην ταινία «Kansas City» ενώ η δισκογραφική συνεργασία του με τον βετεράνο 92χρονο τρομπετίστα Doc Cheatham, την ίδια εποχή, θα κυκλοφορήσει από την Verve, χαρίζοντάς τους παράλληλα και το Βραβείο Grammy. Η δισκογραφική του παρουσία ως leader, ξεκινά το 1994 με την εταιρεία Verve (ήταν τότε σχεδόν 20 ετών) με μία σειρά από εξαιρετικά και πολυβραβευμένα άλμπουμ όπως το «From this Moment», το «Gumbo Nouveau», το «Payton’s Place», το «Nick@Night» και το αφιέρωμα στον Louis Armstrong «Dear Louis». Μετά το 2003 θα μεταπηδήσει στην Warner bros και άλλες δισκογραφικές, και θα κυκλοφορήσει επίσης σπουδαίες δουλειές όπως το «Sonic Trance», το «Into the Blue» αλλά και το μόλις περσινό «#BAM – Live At the Bohemian Caverns». Στις σημαντικότερες από τις συνεργασίες του Nicholas Payton κανείς μπορεί να ξεχωρίσει τον Herbie Hancock, τον Roy Haynes, τον Dr. John, την Nancy Wilson, τον Ray Charles, τον Joe Henderson, τον Wayne Shorter και τον Allen Toussaint!

Ολα αυτά τα χρόνια, ο Payton βρίσκεται σε μια διαρκή προσπάθεια βελτίωσης και ανάδειξης του δικού του προσωπικού ήχου κι όπως λέει κι ο ίδιος «….να γίνεται συνεχώς μία καλύτερη εκδοχή του εαυτού του», μέσα από ήχους που φέρουν μια μοναδική ευρύτητα μουσικών επιρροών και ειδών. Ο ίδιος έχει συνθέσει και ενορχηστρώσει, παίξει και ηχογραφήσει με όλα τα πιθανά διαφορετικά σχήματά του (από σόλο μέχρι και την 21μελή big band) ενώ πέρυσι ολοκλήρωσε την ορχηστρική δουλειά του «The Black American Symphony» για πλήρη κλασική ορχήστρα. Στις μέρες μας, τo όνομα του Nicholas Payton φιγουράρει ανάμεσα στους headliners των μεγαλύτερων Φεστιβάλ του κόσμου. Συχνά κανείς θα τον δει στα live να ..«γκρουβάρει» ταυτόχρονα με τρομπέτα στο ένα χέρι και πιάνο (Rhodes) στο άλλο!