Εγχειρίδιο των Blues

Επειδή το blues εκτός από όλα τα άλλα είναι κι εκπαιδευτική διαδικασία θα ήθελα να προτείνω το εξής:
Επειδή τα περισσότερα μέλη του blues.gr είναι η αφρόκρεμα της μουσικής κοινότητας, ας δανείσουν λίγη από την γνώση ή την εμπειρία τους σε αυτούς που τώρα ψάχνονται με το είδος (συμπεριλαμβανομένου και του γράφοντος)
Θα μπορούσαν να προτείνουν
α) κάποιο βιβλίο
β) κάποιο site
γ) κάποια τεχνική ή κάποιο lick
δ) Θεωρητικές επεξηγήσεις
ή κατι άλλο τέλος πάντων και ίσως στο τέλος καταφέρουμε να μαζέψουμε όλο αυτό το υλικό να το οργανώσουμε και να συντάξουμε τελικά
το (τατατατατα) ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΤΩΝ BLUES!

Views: 2230

▶ Reply to This

Replies to This Discussion

Permalink Reply by Paul Xenos ( J. Warbird) on October 18, 2009 at 9:26pm
Ένας κιθαρίστας, ο steevie snacks, νομίζω ψευδώνυμο είναι, έχει κάμποσα ενδιαφέροντα βιντεάκια στο you tube, αποσπάσματα από μαθήματα που έχει εκδώσει. Υπάρχουν σημεία που αξίζουν προσοχής έτσι όπως δείχνει την τεχνική του SRV από όσους είναι φρέσκιοι στο χώρο αλλά και όσους ψάχνουν τον ήχο τους. Πχ δείχνει πώς τη στιγμή που έπεφτε στη νότα ο SRV άλλαζε με μια κίνηση το μαγνήτη, κλπ..
Permalink Reply by tony dollaro on April 12, 2008 at 6:43pm
Καλησπερα κι απο μενα
το βοοκ art of the suffle και το Power trio blues του d rubin ειναι διαμαντια
π.χ σαυτα διαβασα οτι το suffle ειναι ο πρωτογενηΣ χοροΣ saf.le των ΖΟΥΛΟΥ
οπωσ πελμα πανω πελμα κατω bab.bab.bab.bab κλπ....
επισηΣ εχω παθει πλακα με το WWW TRUEFIRE
WITH LOVE TONY
Permalink Reply by bluezlick on April 13, 2008 at 11:05pm
καλησπερα σε ολους!
ειναι το πρωτο μου ποστ εδω κ ειμαι πολυ χαρουμενος που βρηκα ενα φορουμ που μπορω επιτελους να μιλαω για την μουσικη που αγαπαω κ να μην με κοιτανε σαν εξωγηινο! χαχαχα
λεπον
περα απο το να ακους αυτην την μουσικη που ειναι κ το καλητερο μαθημα(σε ολα τα ειδη)
εμενα με βοηθησαν τα εξης βιβλια:
Basic Blues For guitar by Fred Sokolow
The Art Of Shuffle by Dave Rubin
Bottleneck Blues Guitar by Bob Brozman
Slide Guitar Licks by Brett Duncan
κ ενα βιβλιο με ολα τα τραγουδια του SRV χαχαχαχα
Permalink Reply by i0s on September 27, 2008 at 6:41pm
Παρουσίαση στην εφ. Καθημερινή της ταινίας Le Blues Entre Les Dents (Μπλουζ με σφιγμένα δόντια) του Ροβήρου Μανθούλη
Θα την βρείτε στην Αθήνα στα μεγαλα σουπερμαρκετ δίσκων



«Mπλουζ με σφιγμένα δόντια», ένα παράτολμο οδοιπορικό

Tου Δημητρη Pηγοπουλου

«Φτάσαμε στην πόρτα του Φέρι κατά τις 10 τη νύχτα και φυσικά τον ξυπνήσαμε. Aλλο που δεν ήθελε, όπως αποδείχθηκε. Hταν ένας νεανικός γεράκος που είχε χάσει του πόδι γιατί τον πάτησε ένα φορτηγό την ώρα που σκούπιζε ένα δρόμο στο Mέμφις. Γιατί αυτή ήταν η δουλειά του φημισμένου αυτού μπλούζμαν. Δημοτικός οδοκαθαριστής».

Oταν ο Pοβήρος Mανθούλης ανέλαβε να γυρίσει στις αρχές της δεκαετίας του ’70 ένα ντοκιμαντέρ για τα μπλουζ, παραγγελία του νεοσύστατου, τότε, τρίτου καναλιού της γαλλικής τηλεόρασης, βάδιζε στα τυφλά. Δεινός γνώστης της μουσικής, αλλά και της αμερικανικής ζωής ήταν ο πρώτος σκηνοθέτης στον κόσμο που θα επιχειρούσε το αδιανόητο: ένα κινηματογραφικό οδοιπορικό στην ιστορία των μπλουζ, φιλοδοξία που υπαγόρευε σειρά παρακινδυνευμένων υποχρεώσων. Oπως να κυκλοφορήσει οπλισμένος στο Xάρλεμ ή να μπει στις φυλακές της Nέας Yόρκης με ψεύτικη άδεια.

Ξεχασμένοι

Kαι δεν ήταν μόνο αυτό. Aνήμποροι ηλικιωμένοι ή ξεχασμένοι από τον Θεό, οι περισσότεροι, όπως ο Γουόλτερ Φέρι, που τους άνοιξε την πόρτα του σπιτιού του στο Mέμφις χωρίς καμία προειδοποίηση, έμεναν σε άγνωστες διευθύνσεις χωρίς τηλέφωνο, στην καρδιά κάποιου καταθλιπτικού γκέτο.

Eνα από τα δύο ντοκιμαντέρ του Eλληνα σκηνοθέτη που γυρίστηκαν εκείνη την εποχή προβλήθηκε την περασμένη εβδομάδα στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Kινηματογράφου. Kαι τι σύμπτωση! Aυτές τις ημέρες κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Eξάντας» η γραπτή μαρτυρία του παράτολμου οδοιπορικού με τον τίτλο «Mπλουζ με σφιγμένα δόντια».

Kαχυποψία

Tαξιδεύοντας στην Aμερική για τα γυρίσματα των ντοκιμαντέρ η ομάδα της γαλλικής τηλεόρασης με επικεφαλής τον Pοβήρο Mανθούλη πέτυχε τα μπλουζ σε μια περίοδο απαξίωσης. «Oι περισσότεροι μαύροι τα μισούσαν, τους θύμιζαν την εποχή της δουλείας, προτιμούσαν τη μουσική των λευκών για να ξεφύγουν από την απομόνωση των γκέτο», εξηγεί ο P. Mανθούλης. H αναβίωση των μπλουζ στη Mεγάλη Bρετανία των σίξτις δεν είχε φτάσει στην Aμερική. Mόνο ένας μπλούζμαν, ο Mπι Mπι Kινγκ, μπορούσε να ζει από τη δουλειά του. Oλοι οι άλλοι είχαν εξαφανιστεί.

«Tο μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν να βρεις αυτούς τους ανθρώπους, και μετά, αφού τους βρεις, να τους πλησιάσεις», θυμάται σήμερα ο Pοβήρος Mανθούλης. «Hταν μια δύσκολη εποχή, μεσουρανούσαν οι «Mαύροι Πάνθηρες» που δεν επέτρεπαν την εισβολή λευκών στα γκέτο. Στο Xάρλεμ είχες παντού την αίσθηση του κινδύνου, κάθε δρόμος και μία συμμορία». Tελικά, αυτό που έσωσε την κατάσταση ήταν η γαλλική καταγωγή του συνεργείου. Yπήρχε ανάμεσα στις κοινότητες των μαύρων μία πολύ ρομαντική εικόνα για τους Γάλλους, εξαιτίας της πολύ καλύτερης μεταχείρισης που είχαν οι ομόφυλοί τους στη Γαλλία. «Oταν τους λέγαμε ότι ερχόμασταν από τη Γαλλία, τα πρόσωπα μαλάκωναν, οι πόρτες άνοιγαν». Kι από την καχυποψία και τον φόβο περνούσαμε στα πολύ δυνατά συναισθήματα. «Eβλεπες τη συγκίνηση στα μάτια τους. Ξεχασμένοι για χρόνια, έβλεπαν ξαφνικά μία χούφτα άγνωστων ανθρώπων να ενδιαφέρεται για τη ζωή τους. Hταν πολύ σημαντικό να τους αποδεχθεί κάποιος, έστω και λίγο πριν από το τέλος».
Permalink Reply by Paul Xenos ( J. Warbird) on November 2, 2009 at 10:49am
Συμφωνώ απόλυτα για το ότι ο εαυτός μας είναι η κινητήρια δύναμη και ό, τι αναδύεται από τους ήχους μας, μόνο θα θελα να τονίσω και το θεωρώ σημαντικό, πώς επειδή βιωματικά η ελληνική κοινωνία (και κάθε άλλη εκτός της συγκεκριμένης) συνδέεται με άλλες μουσικές, η αυτοφυής τεχνική του blues για εμας είναι κάτι το διδακτό. Αν είχα γεννηθεί εκεί που το blues είναι η έκφραση της τοπικής κοινωνίας, η βιωματική μου σχέση θα εξασφάλιζε και το πώς της τεχνικής.
Ευχαριστώ και χαιρετισμούς!!
Permalink Reply by Paul Xenos ( J. Warbird) on November 3, 2009 at 10:04am
Δεν έχω καμία αντίρρηση. Απλά δενέχω την εμπειρία της Αμερικής και μάλλον έχω λανθασμένη οπτική των εκεί πραγμάτων. Έζησα καιρό στο Βέλγιο και τα πράγματα εκεί είναι όπως κι εδώ μόνο που υπάρχει μια θεωρητική τάση που είναι πολύ έντονη. Θεωρώ πως εδώ στην Ελλάδα το blues είναι πιο πηγαίο απ΄ ότι στην Ευρώπη, μας πάει κάπως στην ψυχοσύνθεση περισσότερο και μπορούμε να αυτοσχεδιάσουμε πηγαία σε αντίθεση με τον Ευρωπαίο που μάλλον θα κάνει μια καλή ανάλυση πρώτα ενώ δε θα τολμήσει συνήθως να ξεφύγει από τις κλασσικές φόρμες. Μού'χε κάνει φοβερή εντύπωση το 89 όταν πήγαινα σε κάποιες πρόβες στο Βέλγιο, το ότι οι μουσικοί ήταν εκπληκτικού διαμετρήματος και έπαιζαν απίστευτα σε φόρμες ευρωπαϊκές,αλλά θεωρούσαν τρομακτική επιτυχία για αυτούς να σολάρουν στα μπλουζ, ακόμα κι αν έπαιζαν μια νότα.
Χαιρετώ κ νάσαι καλά.
Permalink Reply by BlackCatBone on November 1, 2009 at 1:56am
εδω θα βρειτε παρα πολλα preety things 'bout the blues
http://www.bluesworld.com/Blueslinks.html
Permalink Reply by A.Patronis on November 3, 2009 at 7:02pm
Γεια σε ολους.
Τον τελευταιο καιρο ημουν αρκετα φορτωμενος και δεν ειχα συχνη επαφη με το site μας. Εκτος απο ολα αυτα που ηδη εχουν προταθει απο ολους σας , εψαξα και βρηκα μεταξυ των βιβλιων μου δυο εκδοσεις του Graham Vulliamy του 79 με τιτλο blues story και του 82 με τιτλο jazz & blues. Αξιζει να τα διαβασει κανεις ειδικα εαν ειναι φρεσκος στα blues. Βεβαια δεν ξερω εαν υπαρχουν σημερα στα βιβλιοπωλεια ,αλλα εαν καποιος ενδιφερεται πραγματικα μπορω να του το δανεισω. (Με επιστροφη βεβαια γιατι πισω ακολουθουν και αλλοι).
Permalink Reply by BlackCatBone on December 13, 2009 at 11:25pm

RSS

social media

Members

© 2024   Created by Music Network by Michael Limnios.   Powered by

Badges  |  Report an Issue  |  Terms of Service