Να λοιπόν που ο Νικ ξαναήρθε στην Αθήνα, έπαιξε και στην Θεσσαλονίκη και ΕΓΩ δεν το πήρα χαμπάρι.
Τι κι αν κοίταζα συνέχεια το αν θα έρθει ,πότε θα έρθει ... τι κι αν περίμενα από πέρισυ τον Φεβρουάριο να ξανάρθει?
Τζίφος.
Βρήκα κι εγώ τις μέρες να μην τσεκαρω στο ιντερνετ ,να μην κοιτάξω αν ερχεται.
Τον λατρεύω τον Nick Gravenites.
Και είχα την τιμή να τον ακούσω να τον γνωρίσω και να μιλήσω μαζί του.
Και περίμενα σαν παιδάκι το πότε θα τον ξαναδώ, πότε θα τον ξανακούσω να παίζει και να σχολιάζει τα πάντα σ αυτόν τον κόσμο.
Καμιά ανακοίνωση πουθενα για την εμφάνιση του στο Κυταρο.
Ούτε και για την Σαλονίκη έμαθα τίποτα.
Θα πήγαινα , μάρτυς μου ο Θεος θα πήγαινα και στην κόλαση για να τον ακούσω.
Πέρισυ πήγα Πάτρα ... πφφφφφ τι είναι η Σαλονίκη ; μια βόλτα με το τρένο.
Απογοητεύτηκα και στεναχωρήθηκα.
Θύμωσα με κάποιους φίλους που ξέρω ότι ήταν εκεί και δεν μου είπαν τίποτα.
Αλλά δεν αλλάζει τίποτα ... εγώ δεν ήμουν εκεί ,δεν είχα την τύχη να είμαι εκεί.
Την επόμενη φορά.
Να είναι καλά ,να αντέχει να ξανάρθει.
Γραφω αυτό το κείμενο γιατί είμαι ....
Πικραμένη ,πολύ πικραμένη.
Γιατί κανένας δεν έβαλε εδώ μέσα τίποτα για τον Νικ.
Για την εμφάνιση του.
Όχι ότι ήταν υποχρεωμένος να το κάνει.
Αλλά ρε αδερφέ .... θα το έβλεπα
Και θα το έβλεπαν κι άλλοι που ίσως θέλουν να τον δουν και να τον ακούσουν.
Όταν λοιπόν ξανάρθει .... βάλτε ένα ποστ .... ένα μπλογκ ....
Είναι ευλογία το να μπορέσει κάποιος να τον ακούσει να παίζει.
Εμένα μου έδινε την εντύπωση ότι έπαιζε μόνο για μένα.
Κάθε κίνηση του χεριού του πάνω στην κιθάρα του
- αλήθεια με την ίδια κιθάρα έπαιξε και στο κύταρο?
εκείνη την πρασινωπή κιθάρα , -
κάθε κίνηση λοιπόν του χεριού του πάνω στην κιθάρα, κάθε νότα που έβγαινε
κάθε λέξη , κάθε ήχος που έβγαινε για μένα ήταν σαν χάδι.
Και όλο το μπλουζ
όλο το μπλουζ ήταν μπροστά μου
στην μορφή ενός ανθρώπου που έφτασε 70
και που παίζει ακόμα μπλουζ
και που λέει
"δεν παίζω πια όπως έπαιζα, δεν είμαι τόσο καλός πια, δεν ήμουν ποτέ καλός ξερεις"
για να χαμογελάσω και να του πω απορημένα
"μα τι λες; είσαι τοσο καλός όταν παίζεις"
"μπά my sweet Mary i'm not good .... i am just an old man "
"old? no way my friend "
κι αρχίσαμε να γελάμε αγκαλιασμένοι κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου , κι εκείνο το γέλιο αποτυπώθηκε σε μια φωτογραφία πολύτιμη όπως κι εκείνος.
Ένας ζωντανός θρύλος , ένας λατρεμένος άνθρωπος
"follow your dream , this is your last chance to set your self free" μου είπε.
Ελπίζω την επόμενη φορά που θα έρθει να είμαι εκεί.
Άλλωστε .......... αποτελεί μέρος του ονείρου μου.
Πάω να δω στο dvd το live του από την Πάτρα ....
μπας και παρηγορηθώ λιγάκι....
να είστε όλοι καλά
Μαρία
You need to be a member of Blues.Gr to add comments!
Join Blues.Gr