keep the blues alive
J.Winter -Thessaloniki
Παιδιά μας άφησε άφωνους στο principal χτες ο Winter.Αυθεντικό texas blues.Παρόλο το προχωρημένο της ηλικίας του ,η firebird πήρε φωτιά.
Επίσεις πολύ καλά στάθηκαν σαν support και οι BLUES WIRE.Το μόνο δυστυχώς που δεν έγινε ,ήταν που ακυρώθηκε η εμφάνιση του Ν.Ντουνούση και της μπάντας του. Τέλος καλό όλα καλά.GOD SAVE THE J,WINTER
Επίσεις πολύ καλά στάθηκαν σαν support και οι BLUES WIRE.Το μόνο δυστυχώς που δεν έγινε ,ήταν που ακυρώθηκε η εμφάνιση του Ν.Ντουνούση και της μπάντας του. Τέλος καλό όλα καλά.GOD SAVE THE J,WINTER
- Attachments:
-
-
S8000564.JPG, 240 KB
-
Replies to This Discussion
-
Permalink Reply by George "Whiskey" Stefanakis on
-
εδώ στην Αθήνα πήγε κανείς στον Johnny Winter; μέχρι στιγμής δεν έτυχε ν' ακούσω κανένα σχόλιο για τη συναυλία.
-
Permalink Reply by elias zaikos on
-
Έλα ντε...Περιμένω διακαώς να διαβάσω κάτι, εις μάτην...
Επιτρέψτε μου να πώ, είναι απογοητευτικό γιά την κοινότητα να μην υπάρχει έστω μία αναφορά μέχρι τώρα. Σαφώς και ο καθείς έχει να τραβήξει το δικό του-μικρό ή μεγάλο-Γολγοθά, αλλά διάολε, ούτε ένας από τους τόσους εν Αθήναις?...
-
Permalink Reply by Yannis Rousochatzakis on
-
Μίλησα εγώ χθες Ηλία, με τον Δημήτρη τον Ιωάννου προφορικά. Δεν μου είπε τα ίδια λόγια που διαβάζω εδώ για το Gig. Δεν το χάρηκε πολύ απ' ότι κατάλαβα. Too crowded and not what he expected. Εγώ δυστυχώς δεν κατάφερα να πάω για να έχω προσωπική άποψη και δεν είναι και πολύ καλή ιδέα η μόνη άποψη που μεταφέρω να μην είναι ούτε δικιά μου ούτε ενθουσιώδης.
Πάντως ο Bluezlick άφησε ένα comment στην σελίδα του event με τα καλύτερα λόγια. Δείτε το εδώ. Φοβάμαι όμως ότι εννοούσε το live της Θεσσαλονίκης μια και είναι από εκεί ο φίλος Bluezlick και ότι καταλάθος έβαλε το comment στο event της Αθήνας....
Περιμένω κι εγώ εναγωνίως απόψεις από τους παρευρεθέντες. Ίσως πρέπει να οργανώουμε μια άτυπη δημοσιογραφική ομάδα στο Blues.Gr.
-
-
... όσο για μένα, να σας πω την αμαρτία μου, είδα πρόσφατα ένα απόσπασμα από συναυλία του Derek Trucks όπου ο Johnny Winter εμφανίστηκε προσκεκλημένος και μου φάνηκε ότι τον πήγαιναν υποβασταζόμενο - γι' αυτό και αποτράπηκα από το να πάω στη συναυλία. καλώς ή κακώς. αν και έχω δει κατά καιρούς καλλιτέχνες που, ενώ δεν είναι στην περίοδο της δημιουργικής ακμής τους, όταν ανεβαίνουν στο σανίδι βάζουν κάτω και εικοσάχρονους (τώρα μου μπήκε και μια σατανική ιδέα για συζήτηση: ποια είναι η χειρότερη συναυλία που ο καθένας μας έχει πάει ποτέ).
-
-
Ωχ! Με φοβίζεις! Relax! Χαχα! Έχεις κάτι ιδέες ώρες ώρες! Δεν υπάρχουν κακές Blues συναυλίες. Βασικά δεν υπάρχουν Blues συναυλίες. Period. Just Gigs. Δεν υπάρχουν κακά Blues Gigs. Αν δεν σας άρεσε κάτι, δεν ήταν Blues. ;-)
Πάντως τουλάχιστον στην Αθήνα ο JW έπαιξε όντως καθιστός έμαθα.
-
-
χε χε... σηκώνω το γάντι. και όμως η χειρότερη συναυλία - ή gig - που έχω πάει ποτέ, και που ήταν κάκιστη, έτυχε να είναι μπλουζ. ήταν η συναυλία στο θέατρο του Λυκαβηττού (δεν θυμάμαι χρονιά) του μεγάλου και τρανού Otis Rush. ακόμα θυμάμαι πώς ο τύπος, χωρίς να κάνει καμιά προσπάθεια να κρύψει τη βαρεμάρα του, έκανε νόημα με το χέρι στο συγκρότημά του στη μέση των τραγουδιών και τα έκοβε, όπως κάνουμε στις πρόβες όταν κάνουμε κάποιο λάθος. δεν έχω ξανατύχει σε τόσο εξώφθαλμη αρπαχτή. προφανώς ο μεγάλος μπλουζμαν ήθελε τον οβολό μας για να βγάλει τα έξοδα της επόμενης νοσηλείας του στο Δαφνί. φαντάζομαι ότι ακόμα και οι καλλιτέχνες του τουρκοπόπ θα σέβονται περισσότερο το ακροατήριό τους.
έχω πάει και σε κάποια άλλα άθλια μπλουζ gig - αυτά όμως ήταν από κάποιους άσημους που δεν θυμάμαι καν τ' όνομά τους.
Γιάννη ζητώ επιείκεια!
-
-
Αγαπητέ σύντροφε Στεφανάκη,
επειδή όχι απλά ήμουν παρών, αλλά έπαιξα κιόλας στη συναυλία που περιγράφεις, θάθελα δυό τρία σχόλια...
Δε θα διαφωνήσω μαζί σου σε ό,τι αφορά το μουσικό κομμάτι της ιστορίας. Είναι ζήτημα αν το 15% ήταν συγροτημένα και ολοκληρωμένα τραγούδια. Απλά πιστεύω πως πρέπει να είμαστε πιό επιεικείς και καλοπροαίρετοι σε τέτοιες περιπτώσεις. Ο Rush την περίοδο εκείνη έκοβε βόλτες από την πραγματικότητα στη σχιζοφρένεια και τούμπαλιν... Είναι ίσως ένα μικρό θαύμα το οτι επέστρεψε και ξαναηχογράφησε. Δε θα παραθέσω λεπτομέρειες για τα προβλήματά του, δε νομίζω πως είναι κομψό αν μη τι άλλο. Θα μου πείς, κι εγώ τι φταίω ή που να το ξέρω και θάχεις και δίκιο... Αυτό όμως με φέρνει στο να πω τη βασική μου θέση για το ζήτημα. Όταν αποφασίζει κάποιος να πληρώσει, να πάει να δεί έναν καλλιτέχνη, πάντα πρέπει να είναι διατεθειμένος να "διακινδυνεύσει" χρόνο και χρήμα και το βασικότερο, πηγαίνει να δεί και ν'ακούσει εκείνον και όχι αυτό που θέλει ή περιμένει. Πάντα μπορούμε να κερδίσουμε απο τέτοιες ιστορίες, αρκεί να το θέλουμε, να έχουμε κάνει μιά πνευματική-ψυχική προεργασία.
Λυπάμαι που σου άφησε τέτοια γεύση ο Rush, νομίζω όμως πως γίνεσαι πικρόχολος και άδικος απέναντι στη ψυχή και την εν γένει παρουσία του. Είναι μεγάλη κουβέντα αυτή, ελπίζω να πούμε κι άλλα στο μέλλον.
ez
-
-
... έχεις δίκιο, ενίοτε το παρακάνω. απλά, πιστεύω πως ένα μπλουζ ή τζαζ ή ροκ ή μουσικόφιλο εν γένει ακροατήριο, σε αντίθεση με το ακροατήριο ενός εφήμερου ποπ ειδώλου, πηγαίνει στη συναυλία περιμένοντας από τον καλλιτέχνη να δικαιώσει λίγο ως πολύ τη φήμη του πάνω στό σανίδι.
θα μου επιτρέψεις να χρησιμοποιήσω σαν αντίθετο παράδειγμα όχι έναν άλλο μεγάλο μπλουζμαν, αλλά κάτι που γνωρίζεις καλύτερα απ' όλους μας: τους Blues Wire.
Από το '90 και μετά σας έχω ακούσει ζωντανά αρκετές δεκάδες φορές. Την περίοδο που παίζατε συχνά τριήμερα στο Αν, πολλές φορές ερχόμαστε και τα τρία βράδια. και κάθε βράδυ κάναμε την ίδια ερώτηση ο ένας στον άλλο "να έρθουμε κι αύριο; μα πόσο καλύτερα μπορούν να παίξουν;". και παρ' όλα αυτά το επόμενο βράδυ παίζατε ακόμα καλύτερα. και κάθε φορά ρωτούσαμε τον Κουτσούμπα πότε θα σας ξαναφέρει.
Ελπίζω να μου συγχωρήσεις αυτό το μικρό εγκώμιο. Δεν υπάρχει η παραμικρή διάθεση κολακείας ή φιλοφρόνησης από τη μεριά μου. απλά φέρνω στο μυαλό μου την αίσθηση που μου άφηναν αυτά τα gig - κάθε φορά αισθανόμουν δικαιωμένος με το παραπάνω που βρισκόμουν εκεί. άκουγα μουσική. από την άλλη μεριά, φυσικά και δεν δικαιούμαστε να σταυρώσουμε έναν καλλιτέχνη επειδή βρέθηκε σε κακή μέρα - μήπως όμως, εάν κάποιος δεν μπορεί αντικειμενικά ν' ανέβει στη σκηνή και το ξέρει, θα πρέπει να το αποφύγει; ακραίο παράδειγμα: φαντάσου έναν οδηγό ΚΤΕΛ με τάσεις προς λιποθυμία. θα συνεχίσει να κάνει δρομολόγια μέχρι να θεραπευτεί;
-
-
Έλα. Συγκρίνουμε ανόμοια πραγματα τώρα. Ρόδες με νότες. Η μουσική είναι έφραση. Είναι και γιατρειά. Τιμή σου και καμάρι σου (κι εγώ σε καμαρώνω) που ήσουνα σε μια εστώ "αποτυχημένη" προσπάθεια ενός μεγάλου (ή κι ενός μικρού) να μιλήσει με τη μουσική του και ίσως και να σωθεί μέσα από αυτήν. Θυμίσου και τον Clapton τι πέρασε αντίστοιχα. Και πολλούς αλλούς. Αν αφορούσε την οργάνωση ενός event η κριτική θα είχε κάποιο νόημα. Αλλά τώρα να κρτικάρουμε ένα μουσικό και δη τον Otis Rush δεν οδηγεί πουθενά. Τι να κρίνουμε; Ποιός "μεγάλος" μπορει να κρίνει ένα "μικρό" και ποιός "μικρός" ένα "μεγάλο"; Μόνο να μάθει ο ένας απ' τον άλλο μπορεί μες τη μοναξιά του ο καθένας. Εξάλλου, δεν είναι κι όλες οι μέρες ίδιες. Για κανέναν. Ακόμα και για έναν επαγγελματία στο απόγειό του.
-
-
-
Γιώργο, πρώτα απ'όλα να σε συγχαρώ γιά το πνεύμα σου. Παρ'οτι κάποιες στιγμές βγάζεις έναν "σκανταλιάρικο" εαυτό-μ'αρέσει αυτό-είσαι πάντα σοβαρός ως προς τις θέσεις και τα επιχειρήματα, και κυρίως πρόθυμος ν'ακούσεις και να μοιραστείς.
Τώρα, σε ό,τι αφορά εμένα και το γκρούπ, μόνο τούτο. Αν καταφέραμε να κάνουμε κάποιους να αισθανθούν όπως περιγράφεις, η χαρά είναι ανείπωτη. Κατά τα λοιπά, είμαστε όλοι κάτω απ'τον ίδιο ουρανό φίλε μου, και σε πιό προσωπικό τόνο, πάντα ένοιωθα και νοιώθω-ενίοτε δε υπογράφω- ως "ταπεινός υπηρέτης μουσικών συμφερόντων".
Τέλος, για τον Otis Rush, το ζήτημα δεν ήταν κακής μέρας ή άλλο σχετικό. Ήταν ζήτημα συνείδησης, αντίληψης, επαφής με την πραγματικότητα. Κοντολογής, ο άνθρωπος ήταν ψυχικά άρρωστος...Ο καλός θεός των μπλουζ τον γλύτωσε απο χειρότερα... Άφησε όμως πίσω μιά σειρά απο δυσάρεστες καταστάσεις που σε μία από αυτές ατυχώς υπήρξες μάρτυρας...
Σ'ευχαριστώ γιά τη κουβέντα και τα καλά σου λόγια, ez -
-
Permalink Reply by The Bill on
-
Χαιρετίζω άπαντες καθώς μόλις έκανα εγγραφή, συγχαίρω ειλικρινά τον Γιάννη για το ωραίο site και μπαίνω asap on-topic.
Χιλιάδες live, ταξίδια, ταλαιπωρία, έξοδα, χαρές, στιγμές απογοήτευσης αλλα κυρίως απόλαυσης στην καμπούρα μου. Όλα στο όνομα της λατρείας εν γένει της μουσικής και ειδικότερα του Blues.
Το δικό μου ναυάγιο ήταν ένα live του Junior Wells πριν από εκατομμύρια χρόνια στο Μύλο. Ίσα ισα που πρόλαβε να φυσήξει 2-3 νότες στην φυσαρμόνικα και μετά μας χαιρέτισε (εμφανώς καταβεβλημένος από ... κάτι) με την υπόσχεση να μας αποζημιώσει στην επόμενη εμφάνισή του (που δυστυχώς δεν έγινε ποτέ).
Αυτό που θέλω να σημειώσω όμως είναι ότι έχοντας συναίσθηση του έργου αυτών των ανθρώπων και της προσφοράς τους στα μουσικά πράγματα και στο μικρό προσωπικό πλανήτη του καθενός μας, το να μη καταφέρει να μας ψυχαγωγήσει 1-2 ώρες από κοντά ενώ το έχει κάνει άπειρες ώρες με τους δίσκους και ενίοτε τα video είναι κάτι που για το οποίο δεν ένιωσα ποτέ πίκρα.
Φυσικά μερικές εμφανίσεις είναι εμπειρία ζωής για μένα και θα'χω να το λέω και να το θυμάμαι (π.χ. BB King, Blues Brothers, John Mayall και πολλοί άλλοι) αλλά και αυτές που βγήκαν "πατάτα" κάτι μου αφησαν.
Το να δώ και μόνο από κοντά τον Otis Rush ή τον Junior Wells είναι μια τονωτική ένεση για μένα που εχώ να ζώ με Πανταζήδες και Γονίδηδες around me. Κι ας μην ακολουθήσει show. Κι ας εχουν τα τερτίπια τους.
-
-
αυτή τη συναυλία του Junior Wells τη θυμάμαι - έπαιξε και στην Αθήνα τότε και πρέπει να ήταν άρρωστος με βρογχίτιδα. Γι' αυτό δεν μπορούσε να παίξει. Τι να γίνει, πολλοί πρωτοέπαιξαν στην Ελλάδα σε πολύ μεγάλη ηλικία...
© 2024 Created by Music Network by Michael Limnios.
Powered by
